اگر چه ثانیه ها از میدان زمان می گریزند

ولحظه ها غریب ترین غروب غربت را به نمایش می گذارند .

افق نگاهم تا دور دست ها

فقط سرخی غروب راا می بیند

که انگار می خواهد به سپیدی طلوع گره بخورد .

در سرد ترین لحظه های هستی

غنچه ای از انتظار می شکفد

و در یک آن تمام حسن یوسف ها پر می گیرند

تا طنین آمدنش در هوا پخش شود .